ఆయన జీవనమే మానవత్వపు వేదం
ఎవరి గురించి వ్రాస్తున్నాను ,ఇంత లేట్ గా వ్రాయడం ఏమి
బాగుంటుంది !ఏమి కాదులే పెద్దాయన నేను తలుచుకున్నాను అని
సంతోషపడతారు . చదవరుల సంతోషమే రచయితల సంతోషం :)
ఈ లోపల మాలిక వెబ్ మాగజైన్ లో నా కధ ''స్పేస్ షిప్ '' చదివి రండి .
sapace ship link in malika magzine
ఆయన పేరు ''దాశరధి రంగాచార్యులు ''గారు ,ఆయన పుట్టినది
తెలంగాణా లోని చిన్న గూడూరు లో . వారి అన్నగారు కృష్ణమాచార్యులు
గారు కవి అయినప్పటికీ ఈయన వచన రచన లోనే ప్రసిద్ధులు .
తెలంగాణా మాండలీకం లో ఈయన వ్రాసిన చిల్లర దేవుళ్ళు ,నాటి
నైజాం పాలన లో ప్రజల కష్టాలను తెలియచేస్తుంది .
ఇలాగే వ్రాయాలి కదా !
కాని ఏమిటో ఆయన నాకు ఏ అక్షరాలుగా పరిచయం
అయ్యాడో ,ఆయన
శైలి నాకు ఎంత నచ్చుతుందో చెప్పాలి .
వార పత్రికలలోనే ఆయన రచనలు పరిచయం . రచన బోలెడు సార్లు
చదువుతాను కాని ,వ్రాసినది ఎవరు ,ఎక్కడి వారు పెద్దగా పట్టించుకోను .
ఏదో నదీ మూలానికి ప్రయాణం గూర్చి వ్రాసారు . ఈయన నడిచి వెళ్ళగలరు .
కమల గారిని డోలి ఎక్కిస్తే ఆ జనాలలో ఆవిడ ముందు వెళ్ళిపోతుంది .
ఆమె జాడ ఈయనకు తెలీదు . ఈయన ఎంత కంగారు పడుతారో
అని ఆవిడకు కంగారు . తెలియని బాష . చివరికి ఎవరినో బ్రతిమిలాడుకొని
తన క్షేమ సమాచారం పంపుతుంది ఈయనకు . హమ్మయ్య అని
ఈయన ప్రాణం కుదుట పడుతుంది .
ఏమిటో ఇది అని మొదలు పెట్టిన నాకు వాళ్ళు ఇద్దరు కలిసే వరకు
చదవకుండా ఆపలేక పోయాను . మామూలు పదాల నిర్మాణం .
దానిలోని అంతర్లీన నిజాయతీ మనలను అక్షరాల వెంట నడిపిస్తుంది .
పెద్దవాళ్ళకు ఇంత ప్రేమ ఉంటుందా ,అనుకున్నాను . ఇప్పుడు
పిల్లల పెళ్లి అయినాక అనుభవం లో తెలుస్తూ ఉంది .
అది మొదలు రంగాచార్య అని పేరు కనపడితే ఆపకుండా చదివేస్తాను .
అప్పటి అలవాట్లు ,పద్దతులు ఎందుకు పాటించేవారో ,ఎంత చక్కగా
వ్రాస్తారో !మన పెద్ద అన్నయ్య మన పక్కన కూర్చొని చెప్పినట్లు
ఉంటుంది .
వాళ్ళ నాన్న గారు ఆ రోజుల్లో నడిచి ప్రయాణం చేసేటపుడు ఒక
ఊరు దగ్గర ప్లేగు వ్యాధి ఉందని లోపలి రానివ్వరు . మళ్ళీ బ్రాహ్మణుని
అభోజనంగా ఉంచకూడదు అని స్వయం పాకం ఇస్తారు . కాని
వండుకోను పాత్రలు ఇవ్వరు . ఇక ఇప్పుడు ఏమి చేస్తాడు !
నాకు కూడా తెలుసుకోవాలి అనిపించింది . ఎందుకంటె మనిషి
జయించ లేనివి నిద్ర , ఆకలి .
ఆయన పై పంచెలో బియ్యం ,పప్పు అన్ని పోసి మూట గట్టి ఏటి
నీళ్ళలో ముంచి కడుగుతాడు . ఇప్పుడు ఉదికించేది ఎలాగా
అనుకున్నాను . చిన్న చెలమ ఇసుక లో చేసి ఊరిన నీళ్ళలో
మూటను ఉంచి పైన ఇసుకను కప్పి మండే చితుకులు వేసి
అవి ఆరిపోయిన తరువాత మూటలో ఉన్నది తినేస్తాడు .
అసలు అలాగ చెయ్యొచ్చా ?ఎవరి కైనా తెలుసా ? ప్రతీ అలవాటు ,
పద్ధతి ఆయన వివరిస్తుంటే భారతీయ జీవిత విధానం మీద
ఎంతో గౌరవం పెరిగిపోతుంది .
మొన్న ఆయన చనిపోయిన రోజు జీవన వేదం చదివి ఈయనతో
ఆన్నాను . ''ఆయన ఒక్క రోజు కూడా భార్య మీద కోపం చూపించ లేదంట ''
ఈయన శైలి లో ఈయన జవాబు
''పిల్లల పెళ్ళిళ్ళు అయిపోతే కోపాలు ఉండవమ్మ . అంతా ప్రేమే .
వాళ్ళు ఉన్నపుడే వాళ్ళ చదువులు , పెంపకం , ఆర్దిక ఇబ్బందులు .
వాటి వలన కోపాలు . పెద్దవాళ్ళు అయినాక ప్రేమలు పెరుగుతాయి ''
నిజమే కాబోలు . ఈయనకు తెలీనిది నాకు మాత్రం ఏమి తెలుసు ....
@@@@@@@@
ఎవరి గురించి వ్రాస్తున్నాను ,ఇంత లేట్ గా వ్రాయడం ఏమి
బాగుంటుంది !ఏమి కాదులే పెద్దాయన నేను తలుచుకున్నాను అని
సంతోషపడతారు . చదవరుల సంతోషమే రచయితల సంతోషం :)
ఈ లోపల మాలిక వెబ్ మాగజైన్ లో నా కధ ''స్పేస్ షిప్ '' చదివి రండి .
sapace ship link in malika magzine
ఆయన పేరు ''దాశరధి రంగాచార్యులు ''గారు ,ఆయన పుట్టినది
తెలంగాణా లోని చిన్న గూడూరు లో . వారి అన్నగారు కృష్ణమాచార్యులు
గారు కవి అయినప్పటికీ ఈయన వచన రచన లోనే ప్రసిద్ధులు .
తెలంగాణా మాండలీకం లో ఈయన వ్రాసిన చిల్లర దేవుళ్ళు ,నాటి
నైజాం పాలన లో ప్రజల కష్టాలను తెలియచేస్తుంది .
ఇలాగే వ్రాయాలి కదా !
కాని ఏమిటో ఆయన నాకు ఏ అక్షరాలుగా పరిచయం
అయ్యాడో ,ఆయన
శైలి నాకు ఎంత నచ్చుతుందో చెప్పాలి .
వార పత్రికలలోనే ఆయన రచనలు పరిచయం . రచన బోలెడు సార్లు
చదువుతాను కాని ,వ్రాసినది ఎవరు ,ఎక్కడి వారు పెద్దగా పట్టించుకోను .
ఏదో నదీ మూలానికి ప్రయాణం గూర్చి వ్రాసారు . ఈయన నడిచి వెళ్ళగలరు .
కమల గారిని డోలి ఎక్కిస్తే ఆ జనాలలో ఆవిడ ముందు వెళ్ళిపోతుంది .
ఆమె జాడ ఈయనకు తెలీదు . ఈయన ఎంత కంగారు పడుతారో
అని ఆవిడకు కంగారు . తెలియని బాష . చివరికి ఎవరినో బ్రతిమిలాడుకొని
తన క్షేమ సమాచారం పంపుతుంది ఈయనకు . హమ్మయ్య అని
ఈయన ప్రాణం కుదుట పడుతుంది .
ఏమిటో ఇది అని మొదలు పెట్టిన నాకు వాళ్ళు ఇద్దరు కలిసే వరకు
చదవకుండా ఆపలేక పోయాను . మామూలు పదాల నిర్మాణం .
దానిలోని అంతర్లీన నిజాయతీ మనలను అక్షరాల వెంట నడిపిస్తుంది .
పెద్దవాళ్ళకు ఇంత ప్రేమ ఉంటుందా ,అనుకున్నాను . ఇప్పుడు
పిల్లల పెళ్లి అయినాక అనుభవం లో తెలుస్తూ ఉంది .
అది మొదలు రంగాచార్య అని పేరు కనపడితే ఆపకుండా చదివేస్తాను .
అప్పటి అలవాట్లు ,పద్దతులు ఎందుకు పాటించేవారో ,ఎంత చక్కగా
వ్రాస్తారో !మన పెద్ద అన్నయ్య మన పక్కన కూర్చొని చెప్పినట్లు
ఉంటుంది .
వాళ్ళ నాన్న గారు ఆ రోజుల్లో నడిచి ప్రయాణం చేసేటపుడు ఒక
ఊరు దగ్గర ప్లేగు వ్యాధి ఉందని లోపలి రానివ్వరు . మళ్ళీ బ్రాహ్మణుని
అభోజనంగా ఉంచకూడదు అని స్వయం పాకం ఇస్తారు . కాని
వండుకోను పాత్రలు ఇవ్వరు . ఇక ఇప్పుడు ఏమి చేస్తాడు !
నాకు కూడా తెలుసుకోవాలి అనిపించింది . ఎందుకంటె మనిషి
జయించ లేనివి నిద్ర , ఆకలి .
ఆయన పై పంచెలో బియ్యం ,పప్పు అన్ని పోసి మూట గట్టి ఏటి
నీళ్ళలో ముంచి కడుగుతాడు . ఇప్పుడు ఉదికించేది ఎలాగా
అనుకున్నాను . చిన్న చెలమ ఇసుక లో చేసి ఊరిన నీళ్ళలో
మూటను ఉంచి పైన ఇసుకను కప్పి మండే చితుకులు వేసి
అవి ఆరిపోయిన తరువాత మూటలో ఉన్నది తినేస్తాడు .
అసలు అలాగ చెయ్యొచ్చా ?ఎవరి కైనా తెలుసా ? ప్రతీ అలవాటు ,
పద్ధతి ఆయన వివరిస్తుంటే భారతీయ జీవిత విధానం మీద
ఎంతో గౌరవం పెరిగిపోతుంది .
మొన్న ఆయన చనిపోయిన రోజు జీవన వేదం చదివి ఈయనతో
ఆన్నాను . ''ఆయన ఒక్క రోజు కూడా భార్య మీద కోపం చూపించ లేదంట ''
ఈయన శైలి లో ఈయన జవాబు
''పిల్లల పెళ్ళిళ్ళు అయిపోతే కోపాలు ఉండవమ్మ . అంతా ప్రేమే .
వాళ్ళు ఉన్నపుడే వాళ్ళ చదువులు , పెంపకం , ఆర్దిక ఇబ్బందులు .
వాటి వలన కోపాలు . పెద్దవాళ్ళు అయినాక ప్రేమలు పెరుగుతాయి ''
నిజమే కాబోలు . ఈయనకు తెలీనిది నాకు మాత్రం ఏమి తెలుసు ....
@@@@@@@@
2 comments:
ఇటువంటి విషయాలే జీవితంలోంచి పెద్దలగూర్చి నేర్చుకున్న అనుభూతినిస్తాయి. మీరు ఆనందించి మాతో పంచుకొన్నందుకు కృతజ్ఞతలు.
thank you sir
Post a Comment