Friday 4 October 2013

ఉదయపు తీపి

            ఉదయపు తీపి 

''ఉండేవి ఉంటూనే ఉంటాయి 
అంత మాత్రాన ..... 
పండగలు లేకుండా పోతాయా ?
పలకరింపులు బంద్ అయిపోతాయా ?
రాక పోకలు తెగిపోతాయా ?ఇచ్చి పుచ్చుకోవడం ఆగిపోతుందా ?
 ఒక నాటి సంస్కృతా ?ఒక నాటి సాంప్రదాయమా ?
ఒక నాటి ఆత్మీయతలా ?ఒక నాటి అనుబందాలా ?
ప్రాంతాల లెక్క కాదు .... అంతరంగం ముఖ్యం 
పరమాన్నాలు ఎన్ని రకాలు కాదు .... తియ్యదనమే ముఖ్యం 
కలిసి తీపిని పంచుకుందాము 
                             (కర్టసీ ఈ రోజు సాక్షి ఫ్యామిలీ మొదటి పేజ్ )

ఏ అమ్మ కన్న బిడ్డ వ్రాశాడో ..... ఆ అమ్మ కడుపు చల్లగుండాలి . 
అసలు ఎందుకో చదవగానే మనస్సులో ఏదో తృప్తి ,ఆనందం . 

అరవై రోజుల నుండి ఈ సెగల పోగల మధ్య ఉక్కిరి బిక్కిరి అయిపోతున్నాను . 
వాళ్ళు గెలిచారు అంటారు . వీళ్ళు ఓడారు అంటారు . 
అక్కడ నుండి ఎగతాళి ..... ఇక్కడ నుండి ఆవేశాలు 
స్ట్రైక్ లో ఉండే వాళ్ళే గర్వంగా ఉన్నారు .... 
రాని  వాల్ల్లె దొంగ చాటుగా గుబులు పడుతూ తిరుగుతున్నారు . 
ఇన్నిటి మధ్య నా లాంటి వాళ్ళు ''అయ్యో మొన్నటి దాక అందరం 
కలిసి మెలిసి ఉంటిమే ,ఈ రోజు మన అనుకున్న వాళ్ళనే శాపనార్ధాలు 
ఎలా పెడతాము ''అని బాధ . రగిలిన్చేవాల్లకు ఏమి లాభమో .... 
మనకు ఏమి నష్టమో .... అన్న దమ్ములు మరీ ఇక మొహాలు కూడా చూసుకోరా 
అనేంత దిగులు . 

ఇదిగో ఇలాంటప్పుడు ఈ మాటల జల్లు .... జీవితం పై ఆశను చిగురిస్తూ . 

''వాక్యం రసాత్మకం కావ్యం 
క్షణం రసాత్మకం జీవితం ''
చాలు నాలుగు అక్షరాలతో కడుపు నిండిపోయింది . 
నా లాంటి తలలు ఉద్యమాల కోసం ఏమి చేయక్కర్లేదు . 
ఇలాంటి పిల్లలను పది మందిని దేశానికి ఇస్తే విశ్వమానవ 
సౌబ్రాత్వుత్వం వైపు మానవాళి అదే నడుస్తుంది . 

ఏమివ్వగలం ఇలాంటి వాళ్లకు బదులుగా 
''చిన్న పిల్లలు అయితే పటిక బెల్లమో ,ఆయస్కాంతమో ,గోలీలో 
ఇస్తాము . మనంత పెద్ద అయిన వాళ్లకు ఏమి ఇవ్వాలి ..... 
చల్లగుండు అనే దీవెన తప్ప '' 

''నీ తల్లి మోసేది నవ మాసాలేరా ఈ తల్లి మోయాలి కడ వరకురా 
..... ఈ ఋణం ఏ రూపానా తీరెదిరా ''